Marat/ de Sade
Een bokswedstrijd met maar één slag.
Twee regisseurs die de grenzen van politieke regels opzoeken.
En wat jij vandaag nog met de Franse Revolutie te maken hebt.
Mijn ontwerp is boos.
Boos op mensen in machtsposities.
Boos op kapitalistische politiek.
Boos op hoe geweld vaak het enige overgebleven drukmiddel lijkt.
Dit is Marat/Sade, vormgegeven door mij – een kleine, witte, roodharige, queere vrouw, met alle privileges waarmee je op deze wereld gezet kunt worden. Maar wat is feminisme waard als niet iedereen zijn stem gebruikt in álle delen van het leven – zeker in de kunsten?
Mijn Marat/Sade is een gevecht in woorden. Een discussie over geweld.
Dat gevecht presenteer ik als een bokswedstrijd. Het vindt plaats op een Amerikaans legerbasis – als vermaak voor soldaten en bezoekers.
Maar steeds meer blijkt dat de regisseur, Marquis de Sade, zich niet houdt aan de kaders die hem door het militair apparaat zijn opgelegd.
Zo ontstaat een spanning die de zaal binnendringt, de scheidslijn tussen toeschouwer en deelnemer vervaagt.
Je wordt onvrijwillig onderdeel van de strijd, van de morele vraag:
Hoeveel geweld kan ik verantwoorden om een betere, rechtvaardige wereld te scheppen?
